Qawwija fid-Dgħufija

“U mqar jekk l-evanġelju tagħna hu mgħotti, hu mgħotti biss għal dawk li qed jintilfu. Fil-każ tagħhom l-alla ta’ daż-żmien għema mħuħ il-miskredenti, sabiex ma jiddix fuqhom it-tidwil tal-evanġelju tal-glorja ta’ Kristu, li hu l-immaġni t’Alla. Għax mhux lilna nfusna nippritkaw, iżda ’l Kristu Ġesù bħala s-Sid, u aħna nfusna l-qaddejja tagħkom minħabba Ġesù. Għax Alla, li qal, ‘Ħa jiddi d-dawl mid-dlam,’ huwa dak li idda fi qlubna għat-tidwil tat-tagħrif tal-glorja t’Alla f’wiċċ Kristu. Imma għandna dat-teżor f’reċipjenti xaqqufin sabiex jintwera li din l-eċċessività tas-setgħa tappartieni għal Alla u mhijiex minna nfusna” (2 Korintin 4:3-7).

Hemm kontinwità fil-fidi: ninsabu f’suċċessjoni ta’ demm martri. Ħa ngħaddu t-torċa minn id għall-oħra, minn ġenerazzjoni għall-oħra. Apparti l-fidili fil-knisja stabbilita, insibu n-Novatjani, id-Donatisti, il-Valdiżi (seklu 12), l-Albiġiżi (seklu 13), il-Lollardi (wara Wiklef fis-seklu erbatax), l-Aħwa Boħemjani (seklu 15), u l-Anabattisti (seklu 16). 

Dawn ġeneralment kienu jimxu skont l-Iskrittura; ma kinux jaċċettaw is-sagramenti Rumani, it-transustanzjazzjoni, it-tradizzjoni, il-purgatorju, l-invokazzjoni tal-qaddisin, il-quddies, iċ-ċelibat klerikali, l-awtorità tal-papa, il-venerazzjoni tas-salib, l-istatwi, ir-riġenerazzjoni bil-magħmudija, u l-preżenza reali fis-sagrament. 

Tlaqqgħu konċilji kontra dawn il-movimenti: it-Tieni Konċilju ta' Niċea (787) pronunzja kontra l-ikonoklastija. Ir-Raba' Konċilju ta' Kostantinopli (869-70) ikkonferma l-użu tax-xbihat kif ukoll il-primat tal-isqof ta’ Ruma. It-Tieni Konċilju tal-Lateran (1139), Arnaldo minn Brescia kien kkundannat. It-Tielet Konċilju tal-Lateran, fl-1179, qata’ sentenza kontra l-Katari u ħareġ projbizzjoni li wieħed jittratta magħhom. Ir-Raba’ Konċilju tal-Lateran, konvokat fl-1215, ikkundanna l-Albiġiżi u l-Valdiżi, u appella għall-kruċjata kontrihom, biex ikunu eradikati minn wiċċ l-art. Fil-Konċilju ta’ Kostanza (1414-18), Wiklef kien ikkundannat u Ħuss maħruq ħaj talli, b’imħabba sempliċi lejn l-Iskrittura, għallem l-evanġelju ta’ Sidna. 

Ladarba Kristu għeleb il-mewt, m’hemm xejn x’jista’ jwerwirna. Wieħed martri, marbut fuq il-patibolu, resaq fuqu x-xeriff u esprima d-dieqa tiegħu li se jkun kostrett jesegwixxi s-sentenza kontrih jekk jibqa’ stinat fil-fehmiet tiegħu. 

Il-martri wieġbu, “Tinkwetax, għax jien innifsi m’inix inkwetat. Ejja, qiegħed idek fuq qalbi, u ara hix tħabbat bi kwietha.” 

Ix-xeriff obda r-rikjesta tiegħu, u sab li tabilħaqq kien jinsab seren f’qalbu. 

“Issa,” qallu l-martri, “poġġi idek fuq qalbek, u ara hix aktar imħabbta minn tiegħi. Flok ma titħassar lili, tħassar lilek innifsek!” 

Meta nkunu għamilna s-sewwa, m’għandna x’nambu l-mogħdrija ta’ ħadd, avolja l-konsegwenzi immedjati jistgħu jkunu qarsa. 

Il-mewt attwalment tħarbat, imma għad jerġa’ jkun hemm reunjoni. “Għalhekk ma naqtgħux qalbna,” jafferma Pawlu, u jagħti tliet raġunijiet. Għax hawn aħna biss pellegrini, m’għandna ebda belt ċerta, u qed nippreparaw ruħna. Il-kumpens hu abbondanti. Ċerti li l-inviżibbli hu reali u dejjiemi. Dan l-atteġġjament u fedeltà daparti tagħna jqanqal tifħir, barka, glorja u radd il-ħajr lill-Mulej. 

Talba: “Mulej, int erfajtilna qlubna lejk u lejn il-ħwejjeġ ta’ saltnatek. Ikkonfermana fil-fedeltà biex nimxu miegħek bla tgħawwiġ jew tidwir; ħa ngħollu ’l fuq il-kelma tal-ħajja u tħallina qatt inkunu mistħija jew riżervati fejn jidħol l-evanġelju, akkost li jkollna nħallsu prezz. Saħħaħna biex ix-xhieda tagħna tkun kredibbli u tħalli impatt hekk li n-nies jinġibdu lejk. Ammen.”