“Kliem il-Predikatur, bin David, sultan f’Ġerusalemm. ‘Frugħa tal-frugħat,’ jgħid il-Predikatur. ‘Frugħa tal-frugħat; kollox frugħa. Xi profitt għandu l-bniedem mit-taħbit kollu tiegħu li jitħabat taħt ix-xemx? Nisel jgħaddi u nisel ieħor jiġi, iżda l-art tibqa’ għal dejjem. Ix-xemx ukoll titla’, u x-xemx tinżel, u tgħaġġel lejn imkienha minn fejn terġa’ titla’” (Ekkleżjażti 1:1-5).
Ma nimmaġinawx li r-ruħ immortali tista’ tkun sodisfatta bi ħwejjeġ transjenti. L-ilħiħ spiritwali tagħna qajla jista’ jsib tweġiba fil-vanità. B’rgħiba u kilba, bosta huma dawk li jiddomandaw miżura akbar milli għandhom, bħallikieku l-eċċessività fil-kwantità se tagħmel id-differenza. Irridu nifhmu illi l-ġuħ li nħossu fi qlubna ma jipproċedix minn nuqqas ta’ abbondanza terrestri, iżda għaliex hu nutriment żnaturali għal moħħ il-bniedem, hekk li l-ġuħ f’ruħna ma jistax ikun sodisfatt, daqskemm ġisimna ma jsib ebda sostenn bir-riħ. Il-pjaċiri tad-dinja qishom il-loqma mogħtija lil priġunier, li la tista’ żżommu ħaj u lanqas tħallih imut.
Nies imdorrija jgħixu fil-vallun abbli jaħsbu, “Kieku kellna nixxabbtu fuq l-għolja, immissu s-smewwiet.” Nies mgħarrqin f’qiegħ il-povertà, fl-uġigħ u l-miżerja, jikkalkolaw illi kieku jinqalgħu mill-qagħda patetika tagħhom, jitilgħu sal-quċċata tal-għolja, tingħatalhom jew jiksbu miżura adegwata ta’ rikkezzi, unuri, saħħa u pjaċiri, u jkunu ottenew it-trofew mixtieq, il-kuntentizza.
Salamun jikkontradixxihom. Fit-trattat tiegħu, l-Ekkleżjażti, jiddeskrivielna kif tela’ sal-quċċata tal-għolja, u ma jara xejn ħlief nies imġenna bis-sahra u b’sens ta’ kompetittività sfrenata, nies ambizzjużi li ma jarawhiex bi tqila jirfsu fuq għenuq xulxin ħalli javvanzaw lilhom infushom, nies li għalkemm għandhom bl-irfus, xorta waħda huma mifnija bl-istess skuntentizza ta’ nies li qattgħu għomorhom u żmienhom jgħammru fil-vallun. Isfel jew fuq, xorta waħda!
Allura Salamun, imġarrab hu nnifsu, jindirizzana xi ħaġa hekk: “Sinjuri, kemm intom ingannati fil-mistennija tagħkom! Rajt l-isforzi u l-impenn ta’ dawk li b’xi mod jew ieħor telgħu sal-quċċata. Assumew li ladarba jaslu fejn kellhom jaslu, imissu s-sema b’idejhom, u jħaddnu l-kuntentizza vera. Jien għamilt bħalhom, u bħalhom sfajt diżilluż. Għandi teżori, unuri u varjetà ta’ pjaċiri f’abbondanza sħiħa. Fuq il-quċċata tal-għolja sibthom mhuma xejn ħlief frustrazzjoni, minflok kuntentizza. Mhux talli ma tawnix sodisfazzjon, izda kkawżawli vessazzjoni u dieqa. Daħħluni f’ċirku vizzjuż.”
“Allura x’imissna nagħmlu?” nistaqsuh.
Iwieġeb: “Taħlux saħħithom fuq il-frugħa; tagħżlux biex kollox isirilkom suf. Emmnuni, is-sahra u l-ġenn tagħkom ma jissarraf f’xejn ħlief f’borża qxur tal-bebbux. Vanitas vanitatem!”
Fid-dawl tal-vanġelu, ma jifdlilna ebda dubju x’għandna nagħmlu. Ġesù jlumna ħelu ħelu, “Tassew, tassew ngħidilkom, qegħdin tfittxuni, mhux għax rajtu s-sinjali mirakolużi, iżda għax kiltu mill-ħobż u kontu sodisfatti. Taħdmux għall-ikel li jitħassar, iżda għall-ikel li jibqa’ għall-ħajja eterna, li Bin il-Bniedem se jagħtikom, għax lilu Alla l-Missier issiġilla” (Ġwanni 6:26-27).
Meta tkun spiċċat it-tiġrija, u l-logħba ntilfet jew intrebħet, u ssib lilek innifsek fil-periferija taż-żmien, mal-fruntiera bejn did-dinja u l-oħra, u tmidd riġlek biex tibda l-marċ tal-eternità, il-ħwejjeġ komdi u sbieħ ta’ dan il-ħmar il-lejl qasir tarahom, iva, bħala rmied minn għamra ħuxlief.
Talba: “Għallimna l-għerf veru tiegħek, o Alla sapjenti. Tħalliniex ninqabdu f’nases ta’ promessi vojta, jew nidħlu fi ċrieki vizzjużi li ma jwassluna mkien ħlief għad-disprament. Mexxielna riġlejna f’dawlek, biex naraw id-dawl. Agħtina xewqa ġdida u dispożizzjoni ġdida biex infittxu kulma hu verament sinifikanti u jgħodd, mhux biss għaż-żmien, iżda wkoll għall-eternità. F’isem Ibnek Ġesù, l-għerf tagħna. Ammen.”
Ma nimmaġinawx li r-ruħ immortali tista’ tkun sodisfatta bi ħwejjeġ transjenti. L-ilħiħ spiritwali tagħna qajla jista’ jsib tweġiba fil-vanità. B’rgħiba u kilba, bosta huma dawk li jiddomandaw miżura akbar milli għandhom, bħallikieku l-eċċessività fil-kwantità se tagħmel id-differenza. Irridu nifhmu illi l-ġuħ li nħossu fi qlubna ma jipproċedix minn nuqqas ta’ abbondanza terrestri, iżda għaliex hu nutriment żnaturali għal moħħ il-bniedem, hekk li l-ġuħ f’ruħna ma jistax ikun sodisfatt, daqskemm ġisimna ma jsib ebda sostenn bir-riħ. Il-pjaċiri tad-dinja qishom il-loqma mogħtija lil priġunier, li la tista’ żżommu ħaj u lanqas tħallih imut.
Nies imdorrija jgħixu fil-vallun abbli jaħsbu, “Kieku kellna nixxabbtu fuq l-għolja, immissu s-smewwiet.” Nies mgħarrqin f’qiegħ il-povertà, fl-uġigħ u l-miżerja, jikkalkolaw illi kieku jinqalgħu mill-qagħda patetika tagħhom, jitilgħu sal-quċċata tal-għolja, tingħatalhom jew jiksbu miżura adegwata ta’ rikkezzi, unuri, saħħa u pjaċiri, u jkunu ottenew it-trofew mixtieq, il-kuntentizza.
Salamun jikkontradixxihom. Fit-trattat tiegħu, l-Ekkleżjażti, jiddeskrivielna kif tela’ sal-quċċata tal-għolja, u ma jara xejn ħlief nies imġenna bis-sahra u b’sens ta’ kompetittività sfrenata, nies ambizzjużi li ma jarawhiex bi tqila jirfsu fuq għenuq xulxin ħalli javvanzaw lilhom infushom, nies li għalkemm għandhom bl-irfus, xorta waħda huma mifnija bl-istess skuntentizza ta’ nies li qattgħu għomorhom u żmienhom jgħammru fil-vallun. Isfel jew fuq, xorta waħda!
Allura Salamun, imġarrab hu nnifsu, jindirizzana xi ħaġa hekk: “Sinjuri, kemm intom ingannati fil-mistennija tagħkom! Rajt l-isforzi u l-impenn ta’ dawk li b’xi mod jew ieħor telgħu sal-quċċata. Assumew li ladarba jaslu fejn kellhom jaslu, imissu s-sema b’idejhom, u jħaddnu l-kuntentizza vera. Jien għamilt bħalhom, u bħalhom sfajt diżilluż. Għandi teżori, unuri u varjetà ta’ pjaċiri f’abbondanza sħiħa. Fuq il-quċċata tal-għolja sibthom mhuma xejn ħlief frustrazzjoni, minflok kuntentizza. Mhux talli ma tawnix sodisfazzjon, izda kkawżawli vessazzjoni u dieqa. Daħħluni f’ċirku vizzjuż.”
“Allura x’imissna nagħmlu?” nistaqsuh.
Iwieġeb: “Taħlux saħħithom fuq il-frugħa; tagħżlux biex kollox isirilkom suf. Emmnuni, is-sahra u l-ġenn tagħkom ma jissarraf f’xejn ħlief f’borża qxur tal-bebbux. Vanitas vanitatem!”
Fid-dawl tal-vanġelu, ma jifdlilna ebda dubju x’għandna nagħmlu. Ġesù jlumna ħelu ħelu, “Tassew, tassew ngħidilkom, qegħdin tfittxuni, mhux għax rajtu s-sinjali mirakolużi, iżda għax kiltu mill-ħobż u kontu sodisfatti. Taħdmux għall-ikel li jitħassar, iżda għall-ikel li jibqa’ għall-ħajja eterna, li Bin il-Bniedem se jagħtikom, għax lilu Alla l-Missier issiġilla” (Ġwanni 6:26-27).
Meta tkun spiċċat it-tiġrija, u l-logħba ntilfet jew intrebħet, u ssib lilek innifsek fil-periferija taż-żmien, mal-fruntiera bejn did-dinja u l-oħra, u tmidd riġlek biex tibda l-marċ tal-eternità, il-ħwejjeġ komdi u sbieħ ta’ dan il-ħmar il-lejl qasir tarahom, iva, bħala rmied minn għamra ħuxlief.
Talba: “Għallimna l-għerf veru tiegħek, o Alla sapjenti. Tħalliniex ninqabdu f’nases ta’ promessi vojta, jew nidħlu fi ċrieki vizzjużi li ma jwassluna mkien ħlief għad-disprament. Mexxielna riġlejna f’dawlek, biex naraw id-dawl. Agħtina xewqa ġdida u dispożizzjoni ġdida biex infittxu kulma hu verament sinifikanti u jgħodd, mhux biss għaż-żmien, iżda wkoll għall-eternità. F’isem Ibnek Ġesù, l-għerf tagħna. Ammen.”
Comments