“Reġa’ kien hemm jum meta wlied Alla ġew jidhru quddiem il-Mulej, u Satana ġie wkoll fosthom biex jidher quddiem il-Mulej. U l-Mulej qal lil Satana, ‘Mnejn ġej?’ u Satana wieġeb lill-Mulej, u qal, ‘Minn dawra mad-dinja, u mixja ’l hawn u ’l hinn.’ U l-Mulej qal lil Satana: ‘Qgħadt taħseb xejn fuq il-qaddej tiegħi Ġobb? Ma hawnx bħalu fuq l-art, raġel perfett u rett, wieħed li jibża’ minn Alla, u jaħrab il-ħażen? Għadu jżomm sħiħ fl-integrità tiegħu, għalkemm inti xewwixtni għalih, biex neqirdu għalxejn’” (Ġobb 2:1-3).
Iċ-ċawl jgħajjat u jferfer ġwenħajh fuq it-taħsir, u jiġġieled fil-lussu fuq il-karkassi tal-mejtin. Hekk Satana wkoll jissodisfa l-aptit infernali tiegħu fuq l-erwieħ korrotti u mejta tal-umanità.
Satana wiegħer, imma għandu l-limiti tiegħu. L-ewwel nett hu mrażżan min-natura tiegħu stess, għax mhux kapaċi jagħmel kwalunkwe ħaġa li d-dispożizzjoni naturali tiegħu ma tippermettilux. It-tieni limitu hija r-rieda t’Alla s-Suprem; impossibbli jagħmel xi ħaġa kontra l-volontà t’Alla. Għandu ċerta setgħa, iżda b’ebda mod mhi qawwija jew kbira jew wiesa’ daqs t’Alla.
Il-fidi tal-Kristjan mhijiex duwalistika. Il-poter f’idejn ix-xitan hu infinitament inqas mill-qawwa t’Alla. M’hemm ebda paragun bejn l-infinit u l-finit, bejn il-Ħallieq u s-sempliċi ħlejqa. Jekk inqabblu setgħet ix-xitan ma’ tal-anġli magħżula, hi inqas minn ta’ xi wħud u akbar minn ta’ oħrajn. Jekk nikkomparawha mas-setgħa umana, hi ikbar b’kull mod. Frattant jeħtiġilna nkunu nafu illi qawwa finita u naturali mhijiex soprannaturali, altrimenti ħadd ma jikseb il-glorja tal-Ġenna. Hu potenti, mhux omnipotenti.
Ħa nibqgħu viġilanti, mingħajr ma nintreħew. Il-qlub korrotti tagħna huma virtwalment fabbriki għall-ħażen. Mingħajr il-preżenza tax-xitan xorta waħda joperaw għall-għajb u l-infamja tagħna nfusna. Il-vizzju, meta jħaxxen, jipproduċi kull tip ta’ inikwità u ħażen, anke kieku x-xtabi tal-Infern ikunu mbarrati għal xi żmien. L-agħar għadu tiegħi hu jien innifsi, u apparti mill-grazzja nibqa’ fertili fid-dnub.
Is-Sultan Canute wiegħed lil min jirnexxilu joqtol lis-Sultan Edmund, ir-rival tiegħu, iqiegħdu fl-ogħla post fl-Ingilterra. Meta resaq wieħed fuqu u informah li obda l-amar tiegħu, Canute ħareġ l-ordni biex jgħallquh fuq l-ogħla torri f’Londra. Hekk il-Giddieb sa mill-qedem iwiegħed ħwejjeġ kbar lin-nies huma u jagħlfu l-passjonijiet tagħhom infushom, biex fl-aħħar jarmihom. Il-kuruna mwiegħda tinkixef bħala ngassa tat-tgħalliq, il-kumdità mwiegħda turment, l-unur imwiegħed xejn ħlief għajb, il-konsolazzjoni mwiegħda tinqaleb f’deżolazzjoni, u l-utopja li biha jħallimhom fir-realtà tkun l-Infern.
Talba: “Nirrealizzaw, Missier, illi għandna għadu ġewwa s-swar, u għadu barra. Ma nistgħux nafdaw lilna nfusna u lanqas nemmnu l-promessi tas-serpent l-antik, li offra lill-ewwel ġenituri promozzjoni għall-grad ta’ allat, meta difatti, xħin sarrfu l-wegħda tiegħu, sabu li saru ftit aħjar minn bhejjem. Tħalliniex nixxebilku fl-istess gidba antika. Int il-Mulej, Alla tagħna, Ħallieq u Feddej tagħna! Ma rridux illi jkollna allat oħra ħliefek.”
Comments