“Fin-niket tiegħi sejjaħt lill-Mulej, u hu semagħni. Eħlisli lil ruħi, o Mulej, minn xofftejn giddieba, u minn ilsien qarrieq. X’se jingħatalek? Jew x’se jiżdiedlek, o lsien qarrieq? Vleġeġ misnunin ta’ gwerrier, bil-ġamar tal-ġummar. Jaħasra għalija, li ngħix barrani f’Mesek, u qiegħed ngħammar fit-tined ta’ Kedar! Ruħi għexet għal żmien twil ma’ dak li jobgħod is-sliem. Jien irrid is-sliem, iżda appena nitkellem, insibhom lesti għall-gwerra” (Salmi 120:1-7).
Hawn hu mleħħen l-appell tal-fidili għar-rilif minn sefsiefa u kalunjaturi, li jinqdew b’ilsienhom biex jagħmlu l-ħsara. Il-knisja t’Alla fuq l-art dejjem kienet bħal għasfur ta’ razza rari; l-isqra u l-avultuni dejjem sennew id-dwiefer kontra tiegħu. Id-dragun għadu jirsisti biex bl-għargħar ta’ fommu jibla’ lill-mara, li għaliha nstab refuġju fid-deżert mill-qilla straordinarja tal-forzi tad-dlam.
Das-salm, mela, hu attraenti qatigħ għal dawk il-fidili li jsibu ruħhom f’sitwazzjoni fejn l-unika riżorsa li fadlilhom hi illi jaħarbu fi ħdan Alla, u jibku fuq ħobbu. Sikwit il-Kristjan iħares lejn ċittadini oħra għalxejn, jappella lil nies oħra fil-vojt, u inutli jgħajjat għall-mogħdrija. Taqtigħ minn barra u biżgħat minn ġewwa, b’nies vili jintefħu fuqu u jisħtu. It-twajba m’għandhom ebda rikors għal ebda qorti terrestri – ħlief li jirrikorru għand Alla. Madankollu t-tħannin u l-krib tagħna jasal quddiemu sakemm aħna mgħallma mill-Ispirtu tat-talb u tas-suppliki.
Il-persekuzzjoni u l-maltrattament huma mezzi naturali li jqanqlu fina t-talb, imbasta jkunu mqaddsa għalina mill-Ispirtu t’Alla. Inċidentalment, meta wieħed iqis il-persekuturi, ma tantx jagħmlu sens. Jekk m’għandhomx aptit iservu lil Kristu, almenu jmisshom jitwarrbu fil-ġenb u jħallu nies oħra jservuh, bla ma jfixklu kapriċċjożament. Imma apparentement, il-mogħdija mondana hi li l-qaddisin mejtin ikunu mfaħħra, mentri dawk ħajjin ikunu persegwitati. Nies bla sens, li jqanqlu l-gwaj lit-twajba, għandhom ħabta jmorru mill-ħażin għall-agħar, sakemm ma tkunx il-grazzja li tarrestahom, biex bħal fil-każ ta’ Sawl ta’ Tarsu, dak li darba ħarbat u inġurja l-Fidi issa jippritkaha b’żelu u dedikazzjoni ammirabbli.
Talb ispirat, minfuħ fina mill-Ispirtu, qatt ma jiżvinta fl-arja. Jasal f’widnet il-Mulej. Iż-żmien u l-manjiera kif iweġibna huma f’idejh, imma ċ-ċertezza ta’ rilif minn odju inġust hija infallibbli. Ħabibek jista’ jkun imħawwad kif jaqbad jgħinek, imma Alla qatt mhu mifxul kif jeħles lil ħbiebu. Il-mezzi tiegħu huma varji; widnejh mhix truxa, u idu mhix paralizzata.
F’soċjetà bħal tagħna, fejn in-nies normalment ma tirrikorrix għall-vjolenza, swat, daqqiet u tħaġġir, il-valenu tal-ħżiena lejn il-ġusti jiġi mill-istess post tas-serpent: mill-ilsien. Huwa fatt li l-aktar karattru pur m’għandu ebda garanzija kontra t-tqasqis u l-kalunnja. L-Imgħallem tagħna u s-segwaċi ovvji tiegħu ġarrbu dat-tip ta’ trattament. Karattru bla ħtija sikwit jipprovoka lsien misnun kontra tiegħu, kif ukoll kitba xewwiexa kontra tiegħu.
Xi ħadd irrapporta lilll-poeta Tasso, karattru amikevoli tgħidx kemm, illi għadu malizzjuż kien qed ifesfes kontrih mad-dinja kollha. “Ħallih ikompli,” qallu Tasso. “L-odju tiegħu ma jweġġagħniex. Aħjar jitkellem kontrija mad-dinja kollha, milli d-dinja kollha titkellem miegħu kontra tiegħi.”
Talba: “Ma rridx, Mulej, illi bl-istess ilsien li nfaħħar lilek nużah għad-disprezz jew kalunnjar dwar ħaddieħor. U avolja meta ħaddieħor iweġġagħni bi lsienu, tħallinix nirritalja, iżda aktarx inbierku. Aktar minn hekk, nitolbok biex tagħtih l-indiema u tgħarrfu bis-salvazzjoni tiegħek. Nitolbok bil-merti ta’ Kristu Ibnek.”
Comments