“Aħna nafu illi għaddejna mill-mewt għall-ħajja, għax inħobbu lill-aħwa. Min ma jħobbx jibqa’ fil-mewt. Kull min jobgħod lil ħuh hu qattiel, u tafu illi ebda qattiel m’għandu l-ħajja eterna tgħammar fih. B’dan għarafna l-imħabba, għax Ġesù ċeda ħajtu għalina. U aħna jmissna nċedu ħajjitna għall-aħwa. Kull min għandu l-ġid tad-dinja, u jara ’l ħuh fil-bżonn u frattant ma jurih ebda mogħdrija, kif tista’ tgħammar l-imħabba t’Alla fih? Tfal ċkejknin, ħa ma nħobbux bid-diskors u lanqas bl-ilsien biss, iżda bl-azzjoni u fil-verità” (1 Ġwanni 3:14-18).
Sikwit nismagħha: “Alla jħobbok kif int!” Onestament ma togħġobnix, għax tgħid nofs storja. Teoloġija inkompluta jew inadegwata hija pożittivament perikoluża. Jien nikkoreġiha billi nissupplimentaha: “Alla jħobbok kif int, imma jħobbok wisq biex iħallik kif int!”
Alla ma jħobbnix għax niswa xi ħaġa; għall-kuntrarju, għandi valur għax Alla jħobbni. Fuq dan l-isfond nirrealizza aktar u aktar illi faċilment nagħti bla ma nħobb, imma impossibbli nħobb mingħajr ma nagħti. Meta jmissni xi ħadd minn warajja, itaptapli b’sebgħu fuq spallti, hi dejjem sorpriża – ġieli kien ħija, binti jew marti, xi ħabib. Xi ħadd jimportah minni. L-istess sensazzjoni nagħti lil ħaddieħor meta nħobbu; biss is-sebgħa ma jkunx tiegħi, imma tal-Ħallieq, għax l-imħabba hi derivata minnu, esklussivament.
Il-mibegħda toqol oppressiv wisq; ma jaqbillix inġorrha fuqi. Il-mibegħda l-eħrex ġennata li nista’ nikkommetti. Meta nobgħod inkun qed nagħti n-nar lil dari biex neħles mill-wirdien. U l-agħar forma tal-mibegħda – għax l-aktar ħanja, b’ċiera innnoċenti – hija l-indifferenza. Faċli naqsam in-naħa l-oħra tat-triq, taparsi lill-miġruħ ma rajtux. Faċli nikkonvinċi lili nnifsi li għandi responsabbiltajiet urġenti, u allura ma jaqbillix nitbaxxa, jew inċappas idi bit-tgħallik tal-vittma. Inkun qed naġixxi bħalma aġixxew is-saċerdot u l-Levita; inkun għadni bogħod wisq milli nissejjaħ Samaritan tajjeb.
L-imħabba, mela, iġġiegħlek tinvolvi ruħek. Hekk għamel Alla magħna: ġabarna mill-qiegħ. Mhux biss tħassarna u ħalliena kif konna, iżda fejjaqna u jrid ukoll inaddafna – minn kull prattika dubjuża, minn kull nuqqas morali, minn kull dnub faħxi.
Talba: “Bl-evanġelju tiegħek, Mulej Ġesù, urejtna illi d-dalma ma tkeċċix id-dalma; biss id-dawl jitturufnaha. Il-mibegħda ma teqridx il-mibegħda; biss l-imħabba tiegħek ixxejjinha. Il-mibegħda tipparalizza l-ħajja; l-imħabba tiegħek fina tirrilaxxjaha. Il-mibegħda tħawwad il-ħajja; l-imħabba tiegħek permezz tagħna tarmonizzaha. Il-mibegħda ddallam il-ħajja; l-imħabba divina tiegħek, imsarrfa f’imħabba umana, tilluminaha. Ikkonvinċina f’qalbna kemm dan hu tabilħaqq minnu, biex nindmu u nesprimu mħabbtek iżjed u iżjed, ma’ kulħadd, avolja ma ħaqqux, bħalma ma kienx ħaqqna l-maħfra tiegħek.”
Comments